Beste allemaal,

Allereerst de beste wensen voor een gezellig maar vooral voor een gezond 2023.

Er is mij de afgelopen dagen gevraagd waar de kerk van Bokhoven heen gaat. Quo Vadis, H. Antonius abt? Bij deze vraag moet ik altijd denken aan de film,

Quo Vadis. Een film uit de begin jaren 50, die zich afspeelt in het Rome van keizer Nero. De film gaat over het christendom, en de corruptie van de Romeinse overheid. Marcus, een romein, wordt verliefd op de christelijke Lygia en wil zich bekeren tot het christendom. Maar Nero is niet van plan om Lygia aan Marcus te geven. De acties van Nero worden steeds absurder. Hij sticht brand in Rome en laat daarvoor de christenen opdraaien. Uiteindelijk worden Marcus en Lygia gered door een trouwe bediende.

Maar waar gaan we heen? Wat is de toekomst van onze kerk? We gaan in ieder geval door op de ingeslagen weg, samen kerk zijn. Samen vieren, samen beleven, samen bidden en gedenken. Op zondag komen we samen, hier in deze kerk. We luisteren naar verhalen, zingen en geloven. Iedereen op zijn eigen manier. De een komt hier omdat het een sfeervolle kerk is en omdat de koffie goed smaakt. Een ander komt hiernaartoe omdat het dichtbij is en de familie in de buurt woont. Weer een ander pakt de fiets op de zondagochtend omdat hij hier vindt waarnaar hij op zoek is. De volgende komt omdat de week al druk genoeg is en ze hier de rust en ruimte vindt om op te laden en er weer een week tegenaan te kunnen. 

En waarvoor komt u? Voor het samenzijn? Het samen kerk zijn?

Het woord samen, benadrukt dat je het niet alleen hoeft te doen. We zijn samen de kerk van Bokhoven. En hoe je dat beleeft is uniek.

We zijn een zelfstandige kerk die open staat voor veranderingen, waar een discussie gevoerd mag worden, waar andersdenkende welkom zijn, waar iedereen gelijk is en gewaardeerd wordt.

We vragen ons wel eens af: zijn we nog wel op de goede weg? Bewandelen we nog wel het juiste pad? Quo Vadis, waar gaat Gij heen? Petrus ontvluchtte de stad Rome om aan de christenvervolging te ontkomen. Buiten de stad kwam hij Jezus tegen, hij vroeg Quo Vadis, Domine? Jesus antwoordde; ik ga naar Rome, om opnieuw gekruisigd te worden. Petrus keerde om en ging de christenen in Rome ondersteunen. Dit heeft hij met de dood moeten bekopen.

Samen geloven is in deze onrustige tijd niet altijd even gemakkelijk. Er wordt veel tegenstand geboden, uitkomen voor je geloof is eeuwenlang niet geaccepteerd. Tegenwoordig mag je geloven wat je wilt. Gelukkig is in dat opzicht veel ten goede veranderd. En de kerk verandert mee, misschien niet snel genoeg, maar er zijn toch duidelijk andere stromingen binnen de kerk waarneembaar. Goed dat dit gebeurt. Zoals het in de jaren 50 en 60 was, is gelukkig voorbij.  Er is nu ruimte voor discussie, er wordt geluisterd naar andere meningen. Ook in deze kerk luisteren we naar elkaar. We geven elkaar de kans om jezelf te zijn, om te zijn wie je wilt zijn.

Aan het begin van dit nieuwe jaar, staan er een aantal zaken op de bestuurlijke agenda. Er wordt gezocht naar een pastoraal medewerker die ons kan ondersteunen en begeleiden. Op liturgisch gebied maar ook bij woord en communievieringen. Waarmee men ruggenspraak kan houden en die mensen kan helpen die daaraan behoefte hebben. Deze aanstelling gebeurt in samenwerking met de parochie uit Engelen. Op het gebied van voorbereidingen van communie en vormsel hebben we al een nauwe samenwerking met de Lambertusparochie en met de aanstelling van een gemeenschappelijke pastoraal medewerker hopen we dit te intensiveren.

We hopen eindelijk onze invalidentoilet te realiseren. En gaan daarom de garage opknappen zodat het daar gezellig koffiedrinken is.

We gaan elke derde donderdagmiddag koffiedrinken in de sacristie, te beginnen op 19 januari. Met de tijd verhuizen we dan naar de garage.

We willen allemaal opnieuw beginnen op 1 januari. Met een opgeruimd huis, een lege mailbox, met stoppen met die gebakjes, met elke dag een half uurtje wandelen. Maar na een paar weken is van al deze voornemens niet veel meer te zien. Het is moeilijk om streng voor jezelf te zijn, want voor die ene keer moet het toch kunnen, nietwaar? Niks mis mee, als je intenties maar goed zijn. Vandaag niet geslaagd, morgen is er weer een dag.

Mijn vader zei altijd: het is elke dag oud en nieuw. Elke dag biedt je nieuwe kansen om iets van je leven te maken, en de ene dag lukt dat beter dan een andere dag. Als je er maar voor gaat, als je maar het leven een kans geeft.

Ik wil u graag het volgende verhaal vertellen.

Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg is, denk dan aan de mayonaisepot   en de twee koppen koffie.

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de les begon, nam hij zonder iets te zeggen een hele grote, lege mayonaisepot en vulde deze met golfballen. De professor vroeg vervolgens aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.

Toen nam de professor een doos met kiezelsteentjes en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kiezelsteentjes rolden in de open ruimtes tussen de golfballen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze antwoordden van wel.

De professor nam nu een doos met zand en goot deze leeg in de pot. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballen en de kiezelsteentjes. Opnieuw vroeg hij of de pot nu vol was. De studenten antwoorden met een unaniem “ja”.

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en goot ze leeg in de pot. De hele inhoud verdween in de pot en de koffie vulde de lege ruimte tussen het zand. De studenten begonnen te lachen. “Nu”, zei de professor, “ik wil dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven.

• De golfballen zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je passies. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn.
  · De kiezelstenen zijn de andere dingen die ertoe doen: je werk, je huis, je auto e.d.
  · Het zand is al het andere, de kleine dingen.”

“Als je het zand als eerste in de pot doet, is er geen plek meer voor de kiezelsteentjes of voor de golfballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven.

Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen besteedt, dan heb je geen ruimte meer voor de dingen die belangrijk voor je zijn.”

“Besteed aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor je geluk. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Bouw een relatie op met God. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid. Neem je partner mee uit eten. Lees. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te legen.”

“Zorg eerst voor de golfballen, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand.”

Eén van de studenten stak een vinger op en vroeg waar de twee koppen koffie voor stonden. De professor lachte: “Ik ben blij dat je het vraagt. Ik wil daarmee alleen maar weer eens aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend een kop koffie te drinken.” En zo is het, tijd voor elkaar is er altijd.

Dit jaar geen Paaskaars die ik mag uitreiken, we hebben er al 2 weggegeven. Maar een bos bloemen mag ik wel aanbieden aan iemand.

Bloemen voor Annet, dank voor alle hulp, altijd bereid om mee te helpen met koffie schenken, altijd aanwezig met de septembermaand en al jarenlang lid van ons dameskoor. De bloemen zijn je zeer gegund.

Tenslotte wil ik graag een toost uitbrengen op u allemaal. U bent onze kerkgemeenschap, u zorgt ervoor dat we samen mogen geloven en beleven. Jullie allemaal zijn de pijlers waarop deze kerk rust. Zonder jullie geen kerk, zonder jullie geen samen.

Ik wens u allen een gezegend 2023 en hoop dat u en uw familie een goed jaar tegemoet gaan.

Henriëtte van Aart

Vice voorzitter Kerkbestuur H.Antonius abt

Bokhoven