Goedemiddag iedereen en hartelijk welkom

op deze nieuwjaarsreceptie.

De kerstboom is bij velen van u al de deur uit. Hopelijk heeft die van u, niet al te veel naalden verloren, want anders vind je die met Pasen nog ergens tevoorschijn komen. Vaak hebben mensen tegenwoordig een kunstboom, eenmaal kopen, wel aan de prijs, maar jaren plezier. Ik ga nog voor een traditionele boom, elk jaar weer een verrassing waar Fons mee thuiskomt, maar ik moet zeggen, wij hebben altijd een mooie kerstboom. Vanaf de sinterklaas zijn we er al mee bezig. En als alles in huis in kerstsfeer is, kan het wat mij betreft niet snel genoeg Kerst zijn. Niet alleen vanwege de echte betekenis van het Kerstfeest, of het lekkere eten, ook is dat altijd wel een belangrijk gegeven, of het bezoek wat gezellig is, nee vooral vanwege de top 2000. Bij u allen misschien wel bekend. Vanaf de eerste week van december mag je stemmen op 35 platen met jouw favoriete muziek. En in de week tussen kerst en oud-en nieuw wordt de lijst der lijsten gedraaid op radio 2 en tegenwoordig ook uitgezonden op de tv.

Afgelopen december werd het voor de 25 ste keer uitgezonden.

Alleen het is funest voor je nachtrust. Want elk liedje heeft zo zijn herinneringen, en de mooiste herinneringen komen meestal laat op de avond of de vroege nacht. Dus in die week brandt bij ons meestal tot vroeg in de ochtend het licht, meestal als enige in de buurt.  En als dan op 31 december om iets voor 24.00 uur de laatste tonen van Bohemian Rapsody steeds zachter klinken, is het weer voorbij voor een jaar. De volgende dag begint Nederland al met het opruimen van alle decoraties en komen de paaseieren bij wijze van spreken alweer in de etalages. Hup die kerstspullen in de dozen en het huis poetsen, en dan is het kaal. Kil en kaal, zonder al die versieringen is het gewoon saai. Je mist het licht waar we zo naar verlangd hebben.

Maar de dagen lengen en we gaan aan de slag met onze voornemens voor het nieuwe jaar. Eens kijken of we nu wel die kilo’s eraf krijgen, of we nu wel elke dag die 10.000 stappen halen, of dat we de weg naar de sportschool beter weten te vinden, of we nu wel eens kunnen afspreken met die vriendin.  

En al we dan aan het einde van het jaar die voornemens nog een keer tevoorschijn halen en er eens kritisch naar kijken, hoeveel van je werkelijke doelen heb je dan gehaald? Als ik mijn persoonlijke lijstjes van de afgelopen jaren erbij haal, moet ik tot mijn spijt bekennen dat ik ook niet echt al mijn doelen heb gehaald. Maar dat is, denk ik, bij velen van u, ook het geval. Nu is het helemaal niet erg als je je lijstje niet gerealiseerd hebt. Er moet tenslotte voor het nieuwe jaar ook nog wat te wensen over blijven!!

Het parochiebestuur heeft geen lijstje gemaakt, toch hebben ook wij wat wensen. Veel zaken worden gewoon soepeltjes geregeld, andere kosten nu eenmaal meer tijd.  Een project nadert zijn voltooiing: de ingebruikname van het MIVA toilet. Het heeft wat tijd gekost, maar inmiddels is het in de laatste fase.

Er wordt door vele vrijwilligers hard gewerkt om te zorgen dat alles door kan gaan. Veel werk wordt verzet.

De pastorietuin wordt met enige regelmaat weer klaar gemaakt voor het volgende seizoen. De begraafplaats ziet er altijd verzorgd uit. De kerk is altijd schoon en blinkt van alle kanten. Er zijn altijd voldoende kaarsen en ga zo maar door. Lijstjes genoeg die afgewerkt kunnen worden.   

De garage heeft een grote opknapbeurt gehad en ziet er weer netjes uit. We drinken hier ook elke derde donderdagochtend van de maand koffie. We gaan de garage nog wat gezelliger aankleden. Er is verwarming zodat we ook in de koudere periode daar gezellig samen kunnen komen. Er zijn al veel mensen die op de donderdagochtend de weg naar de garage hebben gevonden.

Weet de u allen welkom bent. We zijn nog op zoek naar een originele naam voor onze garage. Garage klinkt zo garagerig. Suggesties zijn welkom!

Dit jaar hebben de parochies van Engelen en Bokhoven gezamenlijk een pastoraal medewerker in dienst genomen. Jan Joosten, hier vandaag aanwezig en bij velen al een bekend gezicht, in onze kerk en parochie. Jan ondersteunt de diverse werkgroepen en geeft handreikingen voor woord- en communievieringen.  We hebben van hem ook veel steun gehad bij het samenstellen van de liturgie voor de bedvaartsmaand.

We zijn blij dat we elke zondag een viering kunnen houden in deze mooie kerk. Het wordt wel steeds meer een puzzel om het allemaal voor elkaar te krijgen. Maar dankzij de inzet van gast-pastores en– diakens gaat het ons nog elke zondag lukken. En dankzij u, die elke zondag weer de weg weet te vinden naar onze kerk, hopen wij dit nog jaren vol te mogen en kunnen houden.

Graag wil ik u een verhaal vertellen:

Hoognodig moet ik een nieuwe bril. De glazen ziet u, de glázen, die voldoen niet meer. Wat het precies is, weet ik niet, maar ik zie het allemaal niet meer zo scherp. Ik zie nog wel wát, maar het is tegenwoordig allemaal zo vaag, zo wazig. Ik kan de dingen niet meer goed onderscheiden, ik zie soms niet eens meer het verschil tussen de ene of de andere mens. Het wordt hoog tijd dat ik eens een nieuwe bril aanschaf.

“Wat vindt u van deze?”, vraagt de man in de winkel. Ik pas de bril die mij wordt aangereikt.

“Zit niet slecht,” zeg ik.

Ik kijk erdoor. Merkwaardig, het zal wel even wennen zijn, maar voorlopig zie ik vreemde dingen. Portemonnees zie ik. Overal dikke portemonnees. Bankbiljetten zie ik, overal waar ik maar kijk.

En bankgebouwen, met uitnodigende openstaande deuren. En zelfs aan de bomen hangen bankbiljetten, in plaats van bladeren.

“Wat is dit voor een bril?”, vraag ik verbaasd.

“Dit is het model ‘Big Money’, meneer. Een veelgevraagde bril, mag ik wel zeggen. Echt iets bijzonders, zoals u wel ziet… Bevalt het u niet?”

Ik zet de bril af. Ik geef toe: het is een erg aantrekkelijk model. Maar mensen kun je er nauwelijks mee zien…

“Ik probeer graag een andere bril,” zeg ik. “mag ik deze opzetten?” Ik pas een tweede. ‘Prestige’, zo heet deze bril. Met fraaie letters staat die naam op één van de poten te lezen. Ah, gelukkig is die anders! Geen geld meer te zien. Weg zijn al die ronddwarrelende bankbiljetten! Maar wat is dit nu…? Met deze bril op zie ik overal medailles! Gouden, zilveren en bronzen medailles! En allerlei hoge onderscheidingen, maar mensen zie ik niet. Nergens.

“Nee,” zeg ik, “deze moet ik ook niet. Ik kan er wel een heleboel door zien, begrijpt u me niet verkeerd, het is een prachtige bril, ik zal er niets van zeggen, maar mensen zie ik er niet of nauwelijks door! Het zal wel aan mij liggen…”

“Probeert u deze dan eens,” dringt de verkoper wat geïrriteerd aan. Ik zet hem op mijn neus. Deze is weer van een andere fabrikant. ‘Critique’, heet deze bril. Ha, nu zie ik mensen! Eindelijk mensen! En heel erg scherp ook. Alleen…, wat ziet de wereld er nu in één keer donker uit! Wat een ellende om met deze bril door de wereld te gaan!

“Nee, dank u, ik geloof toch niet dat dit een geschikt model voor me is…”

De man in de brillenwinkel kijkt me nu echter veelbelovend aan. Ik denk dat hij hoopt dat ik deze wel neem, ik ben een lastige klant.

“Wacht,” zegt hij. “Hier heb ik misschien nog iets dat u bevalt. Probeer u deze nog eens… De vorm is wat eigenaardig, maar misschien juist voor u heel geschikt.” Ik bekijk het model. Aardige naam draagt deze bril. ‘Con Amore’. ‘Met Liefde’, betekent dat. Inderdaad, de vorm van de glazen is ietwat afwijkend. Het lijken wel twee harten… Moet ik daarmee over straat? Enfin, eerst maar eens kijken of de glazen beter zijn.

“Nee maar, hoe is het mogelijk, wat een diepte, wat een natuurlijke kleuren! En scherp dat ik de mensen zie! En dat zonder enige vertekening of bijkleuring… En van bankbiljetten is bij deze bril geen sprake. En medailles zie ik ook nergens. Ik zie de mensen zoals ze werkelijk zijn.

Fantastisch, deze bril! Die moet ik hebben! Doet u deze maar, mijnheer!”

“Zoals u wilt,” zegt de brillenman. “Ik had het u gelijk al wel kunnen zeggen, maar de meeste mensen geloven mij toch niet. Alleen met het hárt kan men goed zien, mijnheer. Als de mensen dat toch eens geloofden…”

Verlegen sta ik voor de toonbank. “Hoeveel kost deze?”, vraag ik aarzelend, bang dat deze bril wel erg prijzig of wellicht zelfs onbetaalbaar is.

“U boft,” zegt de brillenman. “Dit model is namelijk heel erg duur. Maar onlangs heeft iemand dit model hier aangeboden. Het is gratis. Kijkt u maar op het prijskaartje. Daar staat het zwart op wit: ‘Al voor u betaald’. U kunt ‘m zo meenemen. Zal ik er wel een doekje bijdoen? U moet de glazen namelijk wel dagelijks goed oppoetsen…”

 

“Graag,” zeg ik. Met mijn nieuwe bril loop ik blij naar buiten. Toch wel een aardige man, die brillenman. Ik kijk nog even om. Zwaaiend staat hij achter de etalage. Pas nu zie ik zijn naam boven de ingang van de winkel staan. ‘E. van Gelie’, staat er. En daaronder: ‘Alleen met het hart kan men goed zien’.

Zo is het ook met ons. Als je je hart openstelt voor anderen, zul je verbaasd zijn wat je er allemaal voor terugkrijgt. Als je met je hart kijkt naar andere mensen, zul je ervaren dat je hoop en liefde terug- ontvangt. En dat is nu net waar ons geloof om draait.

Geloof, hoop en liefde.

De drie pijlers van ons geloof, de drie belangrijkste pijlers van ons leven. En als er soms twijfel ontstaat omdat je in een moeilijke periode zit of omdat je intens verdriet hebt, houd je dan vast aan deze drie. Jouw geloof in Hem, zijn geloof in jou. Hoop op een betere tijd, zijn hoop voor jou, liefde voor je naaste, zijn onuitputtelijke liefde voor ons.

Dat is waar het geloof om draait!

Het is inmiddels een gewoonte aan het worden om aan het begin van het nieuwe jaar, een vrijwilliger de Paaskaars van het afgelopen jaar te overhandigen. De Paaskaars is het symbool van eeuwige liefde, eeuwig licht. Deze kerk kan bestaan dankzij de vele vrijwilligers die op elk moment van de dag klaar staan voor hun kerk, voor onze kerk. Het geven van de Paaskaars aan een vrijwilliger is altijd moeilijk, want je zou eigenlijk tientallen Paaskaarsen moeten hebben. Toch wil ik dit jaar een vrijwilliger eruit lichten. Deze persoon is een regelmatige gast in onze kerk, hij is nog erg jong van geest, zijn leeftijd is wat ouder, maar hij zal altijd de positieve kant van het leven zien en belichten. Hij is zeer ruimdenkend en daarbij wordt de jeugd niet vergeten. Houdt van orde, oude misboekjes zijn bij hem altijd welkom. Vele jaren heeft hij deel uitgemaakt van de liturgiewerkgroep. Ook is hij een paar keer per jaar lektor. Joop, deze Paaskaars is voor jou. Je bent zeer betrokken bij het wel en wee van onze kerk, van jouw kerk. Bedankt voor het vele werk wat je gedaan hebt en nog steeds doet voor de parochiegemeenschap.

Ik wens u allen voor het nieuwe jaar veel geloof, hoop en liefde.

En laten we daar ook maar een schep gezondheid bij doen, want ook dat is heel belangrijk.

Proost op het nieuwe jaar.

Henriëtte van Aart, vicevoorzitter.